De finales van het Decathlon Premier Padel Rotterdam staan op het punt van beginnen

Seizoen 1 Aflevering 3

Het is vrijdag bij het Decathlon Premier Padel toernooi in Ahoy Rotterdam. Ik zeg: welkom bij een gloednieuwe Studio Padel. Ja, de eerste rondes zijn gespeeld, de kwartfinales worden as we speak gespeeld, en het finaleweekend staat op het punt om te beginnen.

Geen Nederlandse koppels meer actief in Ahoy, maar de man die altijd actief is, zit tegenover mij: voormalig international Marcel Bogaart. Ik zeg: vamos!

Ja, Marcel, welkom hier in de Ivy Office Podcast Studio in Hilversum. Dus dit keer niet vanuit Ahoy, maar vanuit de Mediastad. En dat is niet zonder reden dat we hier zitten.

Ja, het is even lastig. Ik werk, het is anders deze week. Ik mag wat werk doen voor Ziggo. Ik mag co-commentaar geven en zondag zelfs hoofdcommentaar.

En ja, ik heb de middagshift. En dat betekent dat je de derde wedstrijd en de vierde wedstrijd pakt. En bij de vierde wedstrijd weten we dat die vanavond om zes uur begint.

Maar de derde wedstrijd, daar weet je nooit precies hoe laat die begint. Dus we zitten op een kwartiertje afstand en houden de wedstrijd in de gaten.

Mocht deze podcast niet helemaal afgemaakt of klaar zijn, dan ben ik opeens weg. Maar geen probleem, we hebben alles voorbereid, dus dat gaat goedkomen.

Dus je kan meteen wegrennen als het moet. All right, nou, dat is goed om te weten. We zitten er in ieder geval bovenop, laat dat duidelijk zijn.

We hebben het in de vorige aflevering natuurlijk gehad over de Nederlandse koppels die in het hoofdtoernooi zaten. Daar gaan we zo even kort op terugblikken.

Maar wat ook bijzonder was, was natuurlijk de uitval van het derde geplaatste koppel bij de dames: Delfi Brea en Bea González. Laatstgenoemde, je zei het al, gaan we de rest van het seizoen niet meer zien in verband met de schouderblessure die ze opliep in de finale in Madrid. Nou, ingevuld door Lucky Losers, zoals je ook vorig jaar hebt uitgelicht.

Maar er is wel nieuws rondom haar partner, want je zei al: die gaat natuurlijk niet achteroverleunen de rest van het seizoen. Wat is daar voor nieuws over?

Nou ja, Delfi Brea heeft een nieuwe partner gevonden. En ja, surprise, surprise: Delfi gaat op links spelen, wat ik niet had verwacht.

Ik dacht dat ze gewoon lekker op rechts zou blijven spelen. Maar ze gaat spelen met Andrea Ustero. Dat is die dame die gisteren heel goed speelde tegen Gemma Triay en Claudia Fernández.

Ja, dat heb ik gezien op het centercourt. Lefty, gevaarlijk, dominante speelster. Dus ja, iemand voor de toekomst.

Ik geloof dat ze 17 jaar is. Dus wat dat betreft, denk ik dat het een heel leuk team wordt om in de gaten te houden. En ze hebben zich ingeschreven voor de Major in Parijs, bij Roland Garros.

Kijk aan, en jij zegt dus dat ze met Ustero gaat spelen. Nou, ik zei het al: ik zag haar gisteren op het centercourt spelen tegen het winnende koppel, en dat was dus Triay en Fernández, tweede geplaatst.

Ze speelde overigens echt ontzettend goed. Dus ik denk dat het echt... ze zijn favoriet, denk ik.

Ja, dat denk ik ook.

Dat denk ik ook echt. Maar, en dat vind ik dan ook een interessante ontwikkeling, hoe zit het dan met haar partner Calvo Santa María? Hoe gaat dat in vredesnaam? Bel je haar gewoon op? Of stuur je een appje? Of zijn ze nu samen in Rotterdam en tik je even op haar schouder en zeg je: "Ja, ik heb nieuws voor je. Ik kan een stap omhoog maken."

Zo hard is die wereld.

Ja, zo hard is die wereld.

Ja, zij had ook gebeld kunnen worden, want zij speelt natuurlijk ook links. Dat was misschien logisch geweest. Misschien heeft zij nee gezegd, dat weet je natuurlijk niet.

Dat kan ook nog. Misschien zegt ze: "Nee, ik blijf mijn partner trouw." En dan gaat je partner er vandoor.

Het kan zomaar zo gegaan zijn. We zijn natuurlijk wel redelijk "inside", maar dat weten we ook weer niet. Daar gaan we achter proberen te komen. Volgende keer komen we er even op terug.

Maar ongetwijfeld wil er weer iemand met haar spelen, want ze heeft het hier natuurlijk heel goed gedaan. Ze hebben gisteren een goede wedstrijd gespeeld en hadden in de eerste ronde ook netjes gewonnen, tegen Marta Marrero Marrero.

Dat is toch een voormalig wereldkampioen, drie keer wereldkampioen, en Bárbara Las Heras. Geen slecht koppel, en die pakten ze wel met 6-4, 6-4. Dus lang verhaal kort: wordt vervolgd.

Wordt vervolgd, interessant.

Allright, ik wil ook nog even kort terugkomen op de Nederlandse koppels. In het hoofdtoernooi hebben we vier Nederlandse koppels gezien.

Bij de mannen Joep de Kroon, Thijs Roper, Menno Nolte en Bart van Opstal. En de Nederlandse kampioenen Stijn Richters en Bram Meijer. En bij de dames Steffi Weterings en Marcella Koek.

Van dat laatste koppel hadden wij hoge verwachtingen, omdat dat eigenlijk het beste Nederlandse koppel is dat te maken is. Voor deze gelegenheid kwamen ze ook weer samen.

Maar als we even kort langs de Nederlandse koppels gaan: hoe kijk jij terug op de Nederlandse inbreng?

Nou, ik denk dat de mannen het fantastisch hebben gedaan. Joep de Kroon en Thijs Roper hadden misschien achteraf gezien de zwakste tegenstanders, maar ze hebben het waanzinnig gedaan en hadden zelfs kans om een set te winnen. Ze speelden een tiebreak. Hun tegenstanders verloren in de volgende ronde van Lucho Capra en Maxi Sánchez, redelijk kansloos met 6-1, 6-2.

Maar waanzinnig natuurlijk gedaan, want volgens mij spelen ze niet heel veel samen. Dat is niet de normale combinatie.

Het zijn wel jonge gasten, hè? 19 jaar, geloof ik.

Ja, maar weet je, gaan we daar nog veel van zien? Zeker, zeker.

Allebei. Joep is natuurlijk al twee keer tweede van Nederland geworden. Hij heeft de NK-finales gespeeld met zijn maatje.

Thijs was, volgens mij, altijd een tennisser in hart en nieren. De laatste paar jaar is hij vol voor padel gegaan. Snelle handen, indrukwekkend.

Ik hou ervan. Dus ja, groot fan. Atletisch, gaat voor elk punt

Dus een heel mooi koppel. We hadden Menno Nolte, mijn oude maatje, en Bart van Opstal. Ja, zij hadden een vreemde wedstrijd.
De tegenstanders waren eigenlijk voor het eerst een kwalificatiekoppel. En er lag voor hen voor het eerst een beetje druk. Ze speelden een beetje gespannen, vooral in de eerste set.
En ja, Menno en Bart deden het fantastisch. Ze konden het net niet afmaken; ze hebben vijf setpoints verspeeld.
In de tweede set kreeg het Spaanse koppel vertrouwen. Dan gaan er toch een paar balletjes de verkeerde kant op. Misschien keuzes die anders hadden gekund voor Menno en Bart.
En toen zijn ze er wel overheen gegaan met 6-1. Maar wat een wedstrijd was dat. Het publiek voelde gewoon: hier kan historie geschreven worden.
Wat was er gebeurd als ze die eerste set wel hadden gepakt? Ik weet het niet. Ze hadden in ieder geval een tweede set gehad om misschien even op adem te komen.
Maar die gasten, zijn ze dan echt goed? Ja, die zijn verschrikkelijk goed, van wie ze hebben verloren. Want ze speelden tegen Chingotto en Galán in de tweede ronde.
Ja, dat was net aan, hè? 6-4, 7-6. En als je dat zag, dan hadden ze niet dat je zegt: "Ik heb een wapen, ik heb een wapen."
Het zijn jonge gasten, 19 en 20 jaar. Maar als je hen ziet, zou je ook kunnen denken dat ze 15 of 16 zijn. Je vraagt je af: "Wat komen jullie hier doen?"
Maar echt, die gasten hebben waanzinnig gespeeld. Ze konden blijkbaar nog een paar niveautjes erbij doen. Het is de verdienste van Menno en Bart dat ze het hen zo moeilijk hebben gemaakt.

En dan hebben we natuurlijk onze Nederlandse trots: Bram en Stijn. Zij speelden tegen Alex Chozas en Leandro Augsburger.
Leo, kunnen we zeggen.
Wie kent hem niet? Leo Messi, maar dan is het Leo Augsburger. En ja, ze werden best wel kansloos weggespeeld. 6-4, 6-2, ze waren gewoon een maatje te groot.
En dat kan gebeuren. Je vraagt je dan af: wat gaan die jongens doen? Want Chozas en Augsburger... Chozas is eigenlijk een linksspeelster die op rechts is gaan spelen.
Zij speelden vervolgens tegen Esbri en Mena, een koppel dat vaak tot de kwartfinales komt. Ze wonnen met 6-4, 7-5.
En gisteren hadden ze de wedstrijd van het toernooi tot nu toe, tegen Martín Di Nenno en Juan Lebrón.
Testosteron tegen testosteron in het kwadraat. We hadden de vliegende Argentijnen, in dit geval Leo Augsburger. Ze vlogen door de eerste set met 6-1.
In de tweede set was het echt spannend, meegenomen vanaf Ziggo. En er was één spel dat iedereen die het heeft gezien nooit meer zal vergeten.
Ik heb de grafieken gezien van Padel Intelligence. In het begin speelde Lebrón een geweldige wedstrijd. Maar Leo Augsburger speelde een nog betere wedstrijd, waarschijnlijk de beste van zijn leven.
Het was niet normaal. Alles wat Lebrón smashte, pakte Augsburger terug. Van al zijn returns sloeg Leo Augsburger ongeveer 45% een lob.
Dat betekent dat hij alleen maar stond te wachten: "Smash maar, smash maar." Hij was agressief, links, rechts, hij vloog overal heen.
Echte reclame voor padel, superreclame. En Chozas leek in de tweede set een beetje onder de druk in te storten.
Maar toen, op het juiste moment, sloeg hij een waanzinnige cross-court backhand, perfect geplaatst door Martín Di Nenno. En dat is niet de minste.
Als je een maatje op rechts wil kiezen, dan kies je Di Nenno of Chingotto, als je het mij vraagt.

En hij stond gewoon goed te spelen. Maar die gasten pakken die set, en de derde set gaat op en neer. Uiteindelijk winnen ze met 6-4, de sensatie van het toernooi.

Inside Information! Hebben we daar ook een knop voor? Inside Information!
Inside Information met Marcel Bogaart. Nou, daar komt hij. Uit betrouwbare bronnen hebben we vernomen dat het daarna toch een beetje een rommeltje werd.
Er zouden wat bekenden van Augsburger in het publiek hebben gezeten, wat misschien de grote wolf een beetje boos maakte.
Ja, die zijn echt een beetje onder de huid gekropen bij Lebrón. Lebrón laat zich denk ik toch een klein beetje uit zijn wolfshol lokken.
Wat is er gebeurd? Uiteindelijk is hij toch een beetje geïrriteerd geraakt en heeft de beveiliging ze uit elkaar moeten halen, in dit geval Leo Augsburger en Lebrón.
Dat is het gerucht. Ik heb het zelf niet gezien, maar volgens betrouwbare bronnen heeft Lebrón dat vernomen. Ze zijn dus geen vrienden.
Dus Lebrón heeft er een klein minvriendje bij. Wat ik heb begrepen, is dat het al vaker een beetje uitdagend is geweest, ook in Argentinië, van Augsburger naar Lebrón toe.
En toen verloor hij van Capra. Dus het wordt vervolgd. We hebben weer een soort van klassieker, tussen aanhalingstekens, erbij in het padel.

Dus als je vanavond kijkt, we gaan het ook over die kwartfinales hebben, maar als er één partij is waar ik meteen op in wil springen, is het Coquinetto, John Sanz tegen Alex Chozas en Leo Augsburger.
Het wordt op baan één gespeeld. Ik heb net Erik de Lange aan de telefoon gehad, de toernooidirecteur. Ik heb gezegd: "Erik, je maakt een fout." Dat was al gepland, ik kan het niet meer veranderen.
Maar Leo Augsburger wordt de publiekslieveling van het toernooi. En ik wil deze partij echt heel graag zien.
Waarschijnlijk gaan we gewoon live uitzenden met Ziggo, want we kunnen ook die baan één uiteindelijk overpakken. Maar dit is de partij waar je op moet letten.

Nou, gaan we meteen door, als je het goed vindt? Ja, zeker.
Ik kom straks terug op de dames van Nederland. We hebben Arthur De Coelio, Agustín Tapia, Alex Ruiz en Gabriel Carrillo. Wordt op dit moment gespeeld?
Ja, het staat 4-3 voor Coelio en Tapia. Ze hebben één break geplaatst, want ze zijn zelf ook aan het serveren. Oké, nou ja, dat is ook wel de verwachting dat ze waarschijnlijk in twee sets winnen.
Hardek denkt dat Alex Ruiz het net niet meer aan kan. Gabriel Carrillo kan nog wel lekker smashen, maar ik denk dat dat net niet goed genoeg is, want Coelio en Tapia zijn natuurlijk wel de nummer één van de wereld.

De tweede kwartfinale hebben we het over gehad. De derde kwartfinale: Mickie Yanguas en Franco Stupaczuk.
Franco Stupaczuk had gisteren toch een beetje moeite tegen Lucky Luke, Lucio Capra en Maxi Sánchez. The Shark, de nummer één van de wereld, Maxi Sánchez, had het ook wel lastig. Ze verloren de eerste set met 7-5.
Wat was er aan de hand met Stupaczuk? Want jij zei vorige keer nog dat ze de afgelopen toernooien niet helemaal op niveau hebben gespeeld. Eigenlijk op papier moeten ze de vierde geplaatste halve finale bereiken.
Dat bereikten ze de vorige keer ook al niet in Madrid. Toen zei je nog: "Als Stupaczuk nog twee van die toernooien speelt waar hij niet tot de halve finale reikt, gaat hij misschien wel kijken naar z’n partner. Moet ik hier misschien niet iets aan doen?"
Maar die eerste set, ik heb het gisteren gezien. Ik weet niet hoeveel fouten hij maakte, maar hij zat er niet lekker in, Stupaczuk, in de eerste set.
Hij was ook ongeduldig, maar je moet ook een klein beetje perspectief geven. Ze zijn natuurlijk redelijk kort bij elkaar.
Hij heeft altijd gespeeld met Martín Di Nenno. Di Nenno zegt: "Alles wat hoog is, ik buk, jij gaat hem slaan." En Mickie Yanguas is niet de traditionele rechterspeler.
Hij is 1.85, hij is ook oud-wereldkampioen, maar hij wordt opgeleid in Castellón met die hele groep. Hij is gewoon een hele dominante rechterspeler.
Hij pakt vaak met zijn backhand volley de forehand drive volley van Franco Stupaczuk af. Daar moet hij aan wennen.
Af en toe pakt hij ook gewoon een smash naar voren, wil hij gewoon slaan. Want hij zegt: "Je hoeft hem niet te slaan, ik kan hem ook eruit kegelen."
Je zag af en toe, dat noemden we dan een synchro-smash, dat ze allebei op dezelfde bal wilden knallen.
Later werden ze iets geduldiger. De coach, Carlos Pozzoni, heeft ook gezegd na de eerste set: "Jongens, er is niks aan de hand, heb gewoon geduld, pak je moment."
Toen ging het beter en toen gingen de rouleaus wat beter lopen. Hij koos zijn momenten beter. Maxi Sánchez zijn smashes zijn top, maar op een gegeven moment toch in misschien iets vermoeidere armen.
Die konden wat meer de rebound nemen. Dus uiteindelijk hebben ze toch overtuigend 1-2 gewonnen.
Maar zij, Mickie Yanguas en Franco Stupaczuk, spelen tegen Gantelio en Fernando Belasteguin.
Fernando Belasteguin, Bela, is de 16-jarige nummer 1 van de wereld. Bijna in de eerste partij eruit: 6-7, 7-6, 6-1. Dat was echt close.
Want eerste set verliezen, tweede set weer in het tijdperk. Dan denk je: kan ik straks naar huis? Nee. Het is de last dance voor Bela, in ieder geval in Nederland.
Maar ik denk niet dat hij ergens nog een VIP-reis gaat spelen. Gantelio, ze gaan uit elkaar.
Fernando Belasteguin gaat met Libaak spelen, gaat weer naar links. Maar vaak is het zo, met die laatste dans, dat er toch nog een beetje extra muziek in zit en dat er wat extra uitgeperst moet worden.

Dus het lijkt me ook een hele leuke wedstrijd. Beide koppels hebben iets te bewijzen, en dat maakt het een interessante halve finale. Want Bela in de halve finale, ja, wie gunt het hem niet? Of dat je zegt: Franco Stupaczuk en Miki Yanguas staan in de halve finale. Dan denk je: hey, eindelijk hebben ze de sfeer te pakken.

En dan misschien de andere klapper van de avond: Paquito Navarro en Cardona tegen Chingotto en Galán. Ja, wat dat betreft is het natuurlijk sensatie. Want Galán geeft sensatie. We hebben de gitaar van Paquito Navarro, die geeft ook sensatie. Chingotto schiet als een muis over het veld, en Cardona is een van de grootste talenten. Hij is lefty en was vorige week in Madrid nog een beetje nerveus op de belangrijke momenten toen hij speelde tegen Tello en Tapia.

Ik verwacht daar veel van. En ik denk dat Paquito Navarro een hele goede maat heeft gevonden, waarvan insiders zeggen dat het de toekomstige nummer één van de wereld kan worden. Dus zover de mannen.

Ik zou zeggen, heb je geen kaartje? Ga nu in je auto. Volgens mij kan je daar nog een kaartje kopen. Er zijn nog steeds kaarten beschikbaar, moet ik zeggen. Voor het finaleweekend in Ahoy zijn er nog steeds tickets te verkrijgen. Het is ook logisch; er kunnen 11.000 man in en ze hebben nu 5.000 man. Het record staat geloof ik op 14 of 15 in Barcelona met de Masters Final. Dus het is niet raar dat er nog kaartjes zijn, maar het is wel heel bijzonder als je er een kunt bemachtigen omdat je de moeite neemt om erheen te gaan.

En ik zou zeggen: vrijdag is de mooiste dag. Dan heb je de meeste partijen en het meeste waar voor je geld.

Ja, Marcel. Dan gaan we ook nog heel even terug naar de Nederlandse koppels. Want we hebben één koppel nog niet belicht: Steffi Weterings en Marcella Koek. We zijn natuurlijk al helemaal met jouw enthousiasme door het hele toernooi bij de mannen gelopen, wat hartstikke goed is. Maar als we toch nog even heel kort terug willen kijken naar het dameskoppel dat in de eerste ronde weliswaar onderuit is gegaan.

Steffi Weterings en Marcella Koek. Wat kun je daar nog kort over zeggen? Ja, dat was hun laatste dans, van Marcella Koek en Steffi Weterings. Ze speelden tegen Marina Kienaar en Victoria Iglesias. Marina Kienaar is een lefty en heeft veel power. Ze speelde vaak te lopen over haar heen. Ik denk dat je dat niet moet doen. Achteraf is het natuurlijk heel makkelijk, want zij kon echt goed smashen.

Ik miste een klein beetje de chemie tussen Marcella en Steffi. Ik denk dat ze nu weet: we gaan uit elkaar. Dat je toch misschien net even niet voor elkaar door het vuur wilt gaan. Achteraf zullen ze zeggen dat ze dat waarschijnlijk wel doen, maar zo voelde ik het in ieder geval. Het kwam een beetje vlak over op de een of andere manier. We hadden natuurlijk wel hoge verwachtingen van hen, en ik denk dat meerdere mensen dat gevoel hadden.

Maar ik heb die wedstrijd gezien op court 1. Het heeft er voor mijn gevoel ook geen seconde ingezeten. Het leek wel of ze er zelf ook niet helemaal in zaten. Natuurlijk probeer je eens te vechten voor een punt en probeer je ze er net eens langer te maken. Wat mij gewoon opviel, is dat Steffi heel vaak in de cross ging en dat Marcella daarna ook in de cross ging. Dus uiteindelijk ben je een soort van flipperkastmodel aan het spelen, waarbij je niet iemand onder druk zet.

Ik dacht dat Victoria Iglesias heel slim was met haar chiquitas, die ze heel goed aan het verdedigen was. Dus ik zou zeggen: de loppen speel je over Victoria Iglesias en aanvallen doe je over Kienaar. Die stond toch wat hoog op haar benen, en op het moment dat ze daar wat meer druk zetten, was dat soms wel succesvol. Maar achteraf is het altijd makkelijk praten. Ze hebben hun best gedaan en het fantastisch gedaan in die zin.

Ze hebben het hoofdtoernooi natuurlijk op eigen kracht gehaald. Nu gaan ze allebei apart een eigen weg bewandelen, en we gaan zien wat dat gaat brengen.

Wat betreft de Nederlandse koppels kunnen we zeggen dat het geslaagd is voor hen? Komen we dichterbij? Dat is ook de vraag die ik veel krijg. Komen we dichterbij die wereldtop met onze Nederlandse toppers? Ik denk van wel. Natuurlijk gaan we niet winnen. Nee, we hebben nog geen set gewonnen.

Maar de tijd vorig jaar, geloof ik, was 1-0 voor Bram en Sten, toen ze verloren. Ik denk dat dat dit jaar niet het geval is. We hebben niet een hele grote uitslagen gehad. Ze hebben echt overal mee kunnen doen. Ze hebben overal de tegenstander laten zweten. En je zag ook in interviews achteraf dat er met respect gesproken wordt over Nederland, over de tegenstanders, onze helden, dus over het toernooi en de faciliteiten.

All right. En dat brengt ons dan alweer bij Breakpoint, het intermezzo in onze aflevering dat altijd padelgerelateerd is, maar werkelijk van alles kan zijn. Deze keer komt hij van mij.

Eén van de intermezzo's waarvan ik hoop dat deze categorie niet snel nog eens voorbij gaat komen. Maar het gaat hier om een enorme fuck-up of blunder. Geef het een beetje een naam. Ik had woensdag een interview gepland staan met toernooidirecteuren en ambassadeurs van het padel: Raphaël van der Vaart en Fatima Moreira de Melo.

Het idee was om een deel van het interview ook hier te laten horen en het daar ook met jou over te hebben. Maar daar komt het: I fucked it up, om het zomaar even grofweg te zeggen. Niet dat het interview niet goed was, want eigenlijk heb ik een superleuk en heerlijk vrij open gesprek met hen gevoerd. De sfeer was goed en er is veel gelachen. We hebben ontzettend leuke dingen besproken met elkaar. Alleen na afloop kwam ik erachter dat het hele interview niet opgenomen was.

Ja, dit is uiteraard... ik kon wel janken. Ik zie jou al grinneken tegenover mij. Maar ja, dit maak je als het goed is maar één keer mee. Dus ja, ik hoop dit ook echt niet nog een keer mee te maken. Een schamele troost is in ieder geval dat ik wel kan zeggen wat Harm Eders altijd zegt bij: "Dit was het nieuws, gelukkig hebben we de foto's nog." Als bewijs zal ik ze delen op onze socials op Instagram. En nou ja, later kunnen wij er als het goed is vast om lachen. Maar dit was wel echt even een hele, hele pijnlijke.

Tot zover. Marcel, het Center Court is donderdag officieel geopend. Ik wil wel zeggen wat een ongelooflijk staaltje vakwerk daar geleverd is door alle mensen op de vloer. Je kunt het één bedenken hoe het eruit moet komen te zien, maar jeetje, wat hebben daar een hoop mensen gewerkt de afgelopen dagen om dat voor elkaar te krijgen. Maar volgens mij is er een absolute padeltempel neergezet.

Ik weet niet hoe jij daarnaar kijkt, maar... Ja, het is een walhalla. Niet normaal. Het is natuurlijk ook een iconisch moment in de geschiedenis van de padelsport in Nederland. Want het was het eerste WPT, en misschien met het eerste FIP-toernooi destijds nog in La Playa. Maar dit is natuurlijk ook een echt moment.

Als je het tennispaleis, wat eigenlijk voor mij Ahoy altijd staat, synoniem aan een heel mooi tennistoernooi, kunt maken tot zo’n mooi Center Court... En wat ik heb begrepen, is dat zondag tot in ieder geval de eerste ring gevuld gaat zijn, dus vijf en een half, zesduizend mensen.

Ik ben in ieder geval heel trots op Erik de Lange en zijn team en zijn compagnon daarin. De sport is populair, dat weten we inmiddels. Padelgids.nl spreekt over ruim 493.000 actieve padelspelers inmiddels in Nederland. Dat enthousiasme zien we ook zeker terug in Ahoy.

Want er is een participatiegebied, hebben we vorige keer al even over gesproken. Ik ben daar een paar keer langsgelopen, en daar wordt continu gepaddeld. Het is waanzinnig om te zien. In het midden is er dan nog een padelbaan waar de horeca is. Dus als je gespeeld hebt, kun je daarna een drankje doen of wat eten op een padelbaan terwijl er wederom om je heen gespeeld wordt.

Maar ontzettend veel enthousiasme zie je daarbij. De mensen die het even weer kunnen ervaren hoe het is om dat spelletje te spelen. Want dat blijft toch volgens mij altijd kriebelen, of niet dan? Ja, zeker.

Het is denk ik de drukste padelclub van Nederland. Ik ken geen padelclub die 6.000 man op een dag trekt, natuurlijk. Dus fantastisch voor de sport. En ik denk dat hier alleen maar dat we snel die 500.000 gaan halen. Want als het nog maar zo weinig scheelt, na dit weekend is dat al gehaald.

Dus dat is het mooie. Als je praat over cijfers, zijn ze op het moment dat je ze uitspreekt alweer achterhaald. Marcel, het finaleweekend staat natuurlijk op het punt om te beginnen. We hebben net eigenlijk alle teams even besproken die actief zijn in de kwartfinale. Coello en Tapia hebben de eerste set inmiddels ook met 6-3 gewonnen.

Dat zie ik hier op mijn tweede scherm. Als je er nog één koppel uit mag pikken voor het finaleweekend, waar moeten we echt, echt nog naar gaan kijken? Dan ga ik een dameskoppel pakken: Gemma Triay en Claudia Fernandez. Zij zijn op dit moment echt de koppel to beat. Zij spelen het beste.

Ik heb twee wedstrijden mogen verslaan van Paolo Gazzemaria en Ariana Sanchez. Die maakten veel meer fouten dan normaal, maar het was nog steeds goed genoeg om verder te komen. Dus ja, waarschijnlijk, als het echt erop aankomt tegen Vredeke Verzeda en Ossoro vandaag, moeten ze wel vol gas gaan. Ik denk dat Gemma Triay en Claudia Fernandez momenteel iets completer padel spelen.

Claudia Fernandez maakt geen fouten maakt de juiste keuzes, en Gemma Triay is altijd gevaarlijk. Hij kan eruit spelen en kan ook een verschil maken. Vol is mooi gesneden. Ik verwacht dat zij het toernooi gaan winnen.

Ik denk dat we het hierbij gaan laten. Is er nog een laatste aanvulling die je wilt doen? Ja, ik heb nog wat ander nieuws. Er zijn toch weer wat nieuwe teamswitches. Sancho Gutierrez gaat met Victor Ruiz spelen. Dat is op zich ook wel grappig, want Victor Ruiz is vrij goed in vorm. Hij speelde nu met Liebak. En Tamara Higardo gaat met Claudia Jensen spelen.

Dat betekent volgens mij dat Tamara Higardo vaak geblesseerd is geweest tot zij weer terug is. En Claudia Jensen kan natuurlijk ook weer iets verder komen. Die was iets eerder uitgeschakeld en had ook een iets minder gerankte partner op dit moment. Dus dat is hot van de pers.

Dat was het laatste nieuws. Allright. De shuffles waar je het nu over hebt, zijn vers van de pers. Daar gaan we het volgende keer wat uitgebreider over hebben, want die carousel gaat natuurlijk weer op gang komen. We hebben er al iets over gehoord, maar in de volgende aflevering gaan we daar zeker wat langer bij stilstaan.

Voor nu, Marcel, gaan we het hierbij laten. Jij weer bedankt voor jouw expertise en uitleg in deze uitzending. Heel veel succes zometeen ook bij Ziggo Sport voor het becommentariëren van het hele finaleweekend. Volgens mij moet jij als een kind zo blij zijn dat je de hele dag padel kan kijken en er ook nog over mag praten op televisie. Ik kan me daar iets bij voorstellen, maar ik zie jouw glimlach al.

Jullie bedankt voor het luisteren natuurlijk. Wil je niets missen van Studio Padel? Volg onze show op Spotify of Instagram. De linkjes vind je uiteraard weer in de show notes. Vragen, tips, feedback, laat het ons weten op studiopadel.nl. Wij zijn er dinsdag weer met een terugblik op het finaleweekend van Ahoy Rotterdam. En vast en zeker, Marcel kondigt al aan, meer nieuws uit de padelwereld.

Nogmaals dank en tot snel bij een volgende Studio Padel. Studio Padel is geproduceerd door Stempower. Voor commerciële vragen kun je contact opnemen met studiopadel.stempower.nl.